Hangisi Bilgi, Hangisi Dedikodu?

Bilgi: söylenti ve dedikodudan, 

kanıt yoluyla ayrılır. 

Hakkında kanıt olmayan bilgi, bilgi değildir. Dolayısıyla da bilgi muamelesi görmemelidir.

Söylenti; bilgi ya da dedikodu olabilecek enformasyondur. Onu bilgi sınıfına sokabilecek bir kanıt yoksa hiçbir şekilde, söylentileri kamuoyuna yaymamak gerekir. Çünkü gerek bilgi gerekse dedikodu gibi söylentide kamu belleğinde “özellikle de bizim toplumumuzda” kalıcı izler bırakır. Söylenti yoluyla iz bırakma en adi insan hakları ihlalidir.

Dedikodu; ise insanlık tarihi kadar eski bir yüz karasıdır. Ve hiçbir şekilde bu süreçte yer almamalıdır. Yer verilirse en çok suçluya yarar, ayrıca da suçsuz insanları isyana iter. Kamuoyunun en önemli özgürlüğü; bilgilenme özgürlüğüdür. Ve bu özgürlüğün en büyük iki düşmanı “ kanıtlanmış söylenti” ve “dedikodu” dur.

Tınaz Titiz, İnsan Ne Yerse Odur, İnkılap Kitabevi, 1997